1,3-DIISOPROPENYLOBENZEN CAS 3748-13-8

1. Polimery supramolekularne odnoszą się do polimerów samoorganizujących się z małocząsteczkowych monomerów lub polimerów niskocząsteczkowych poprzez oddziaływania wiązań niekowalencyjnych. Czynniki takie jak pH, temperatura i światło mogą powodować dysocjację i reorganizację wiązań niekowalencyjnych polimerów supramolekularnych, które są odwracalne. Dlatego polimery supramolekularne są materiałami inteligentnymi, które mogą być wykorzystywane jako materiały samonaprawiające się i samonaprawiające. Stanowią one jeden z głównych obszarów badań w kraju i za granicą w ostatnich latach. Polimery supramolekularne mają szeroki zakres zastosowań, takich jak modyfikowane materiały inteligentne, urządzenia elektroniczne i materiały biologiczne. W ostatnich latach nastąpił dynamiczny rozwój badań stosowanych w dziedzinie biologii i biomedycyny, w tym w zastosowaniach komórkowych, inżynierii tkankowej itp.

1,3-bis(1-metylowinylo)benzen można wykorzystać do przygotowania polimeru supramolekularnego w następujący sposób:

Umieścić 10 g proszku kwasu liponowego w reaktorze wyposażonym w mieszadło, podgrzewać łaźnię olejową do momentu roztopienia się proszku kwasu liponowego i rozpocząć mieszanie. Następnie dodać 6 g (60% wag.) 1,3-bis(1-metylowinylo)benzenu (DIB) do reaktora i kontynuować ogrzewanie i mieszanie przez 5 minut. Następnie dodać 0,1 g roztworu chlorku żelazowego w acetonie, kontynuować ogrzewanie i mieszanie przez 3 minuty, przerwać ogrzewanie i schłodzić do temperatury pokojowej, aby uzyskać supramolekularny polimer-1.

2.1,3-Di(1-metylowinylo)benzen może być użyty do przygotowania metody modyfikacji sieciowania specjalnej żywicy polichlorku winylu. Wytrzymałość materiału polimerowego PVC w tej metodzie zależy głównie od siły wiązania chemicznego i cząsteczek w łańcuchu głównym. Rola drugorzędnych wiązań walencyjnych między 15 rodzajami środków sieciujących jest wykorzystywana do przygotowania nowych specjalnych żywic PVC. Te środki sieciujące zawierają specyficzne grupy funkcyjne, takie jak sprzężone wiązania podwójne, grupy fenylowe i grupy heterocykliczne. Wprowadzenie tych grup może zwiększyć zawadę przestrzenną łańcucha cząsteczkowego polimeru. Jednocześnie wprowadzone grupy jonowe, grupy polarne lub utworzone wiązania wodorowe mogą poprawić wytrzymałość materiału polimerowego PVC. Poprzez zastosowanie środka sieciującego o specyficznej strukturze, niniejszy wynalazek wprowadza specyficzną strukturę sieciowania do łańcucha makrocząsteczkowego PVC, zmieniając jego strukturę z liniowej na lokalną strukturę sieciową. Ta zmiana strukturalna może znacząco poprawić Odporność cieplną PVC może zmniejszyć skurcz termiczny i poprawić jego wszechstronne właściwości, tym samym rozszerzając scenariusze zastosowań PVC. Poprzez modyfikację sieciowania łańcuch cząsteczkowy polichlorku winylu może być odpowiednio częściowo usieciowany, dzięki czemu polimer ma kompleksowe właściwości polichlorku winylu i modyfikowanych składników. Te środki sieciujące mogą być stosowane nie tylko w żywicach PVC o wysokiej polimeryzacji i macie. Są one stosowane w żywicy PVC. Jednocześnie mają one również potencjalne zastosowania w modyfikacji sieciowania innych specjalnych żywic PVC, takich jak żywica pasty PVC, żywica chlorowo-octowa, PVC o niskim/bardzo niskim stopniu polimeryzacji, polichlorek winylidenu, CPVC itp.