1,3-DIISOPROPENYLObenzen CAS 3748-13-8

1. Polimery supramolekularne odnoszą się do polimerów samoorganizujących się za pomocą monomerów drobnocząsteczkowych lub polimerów niskocząsteczkowych w wyniku interakcji wiązań niekowalencyjnych. Czynniki takie jak pH, temperatura i światło mogą powodować dysocjację i reorganizację niekowalencyjnych wiązań polimerów supramolekularnych, które są odwracalne. Dlatego polimery supramolekularne są inteligentnymi materiałami, które można wykorzystać jako samoleczące i samoleczące. W ostatnich latach jeden z hotspotów badawczych w kraju i za granicą. Polimery supramolekularne mają szeroki zakres zastosowań, takich jak modyfikowane materiały inteligentne, urządzenia elektroniczne i materiały biologiczne. W ostatnich latach szybko rozwinęły się badania stosowane w dziedzinach biologicznych i biomedycznych, w tym zastosowania związane z komórkami, inżynierią tkankową itp.

1,3-bis(1-metylowinylo)benzen można zastosować do wytworzenia polimeru supramolekularnego w następujący sposób:

Umieść 10 g proszku kwasu liponowego w reaktorze wyposażonym w urządzenie mieszające, podgrzej łaźnię olejową aż do stopienia proszku kwasu liponowego i rozpocznij mieszanie. Następnie dodaj 6 g (60% wagowych) 1,3-bis(1-metylowinylo)benzenu (DIB) do reaktora i kontynuuj ogrzewanie i mieszanie przez 5 minut. Następnie dodać 0,1 g acetonowego roztworu chlorku żelaza do reaktora, kontynuować ogrzewanie i mieszanie przez 3 minuty, przerwać ogrzewanie i ochłodzić do temperatury pokojowej, aby otrzymać supramolekularny polimer-1.

2,1,3-Di(1-metylowinylo)benzen można zastosować do przygotowania metody modyfikacji sieciującej specjalnej żywicy polichlorku winylu. Wytrzymałość materiału polimerowego PVC w tej metodzie zależy głównie od siły wiązania chemicznego i cząsteczek w głównym łańcuchu. Rolę wtórnych wiązań walencyjnych pomiędzy 15 rodzajami środków sieciujących wykorzystuje się do wytwarzania nowych specjalnych żywic PVC. Te środki sieciujące zawierają specyficzne grupy funkcyjne, takie jak sprzężone wiązania podwójne, grupy fenylowe i grupy heterocykliczne. Wprowadzenie tych grup Może zwiększyć zawadę przestrzenną łańcucha cząsteczkowego polimeru. Jednocześnie wprowadzone grupy jonowe, grupy polarne lub utworzone wiązania wodorowe mogą poprawić wytrzymałość materiału polimerowego PVC. Dzięki zastosowaniu środka sieciującego o specyficznej strukturze niniejszy wynalazek wprowadza specyficzną strukturę sieciującą do łańcucha makrocząsteczkowego PVC, zmieniając go ze struktury liniowej na lokalną strukturę sieciową. Ta zmiana strukturalna może znacznie poprawić. Odporność cieplna PVC może zmniejszyć skurcz termiczny i poprawić jego wszechstronne działanie, tym samym jeszcze bardziej poszerzając scenariusze zastosowań PVC. Poprzez modyfikację sieciującą łańcuch cząsteczkowy polichlorku winylu można odpowiednio częściowo usieciować, dzięki czemu polimer posiada kompleksowe właściwości polichlorku winylu i składników modyfikowanych. Te środki sieciujące można stosować nie tylko w żywicach PVC o wysokiej polimeryzacji i matach. Są one stosowane w żywicach PVC. Jednocześnie ma również potencjalne zastosowania w modyfikacji sieciowania innych specjalnych żywic PVC, takich jak żywica w postaci pasty PVC, żywica chlorowo-octowa, PVC o niskim/bardzo niskim stopniu polimeryzacji, polichlorek winylidenu, CPVC itp.